Madera- cz.1. EuroTrip.
Madera – cz.1.
Kilkanaście milionów lat temu nastąpiła seria wybuchów wulkanicznych. Kolejne kratery strzelały w powietrze lawą, zalewając poprzednie. Tym sposobem z dna oceanu wyłoniła się Madera. Nie ma jednak ona wyglądu wyspy wulkanicznej, powstałej z jednego krateru, a tak jak wspomniałem to mieszanina wielu wulkanów.
Ale zacznijmy od początku. Metrem docieramy na lotnisko w Lizbonie. Jest wczesny poranek. Na szczęście nie musieliśmy wstawać w nocy jak na poprzednie loty. Na Maderę polecimy portugalskimi liniami TAP. Wcześniej sprawdzałem połączenia niskokosztowymi przewoźnikami ale nic mi nie składało się taniej jak właśnie TAP. Bilety kupowaliśmy z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem.
Na lotnisku w Lizbonie TAP ma kilkadziesiąt stanowisk do zrzutu bagażu. Nie musicie się odprawiać on line jeśli nie chcecie. To typowe linie lotnicze, a nie tanie. Co ciekawe pod naszym numerem lotu nie wyświetlała się Madera, a stolica Wenezueli Caracas. Szybko zrozumieliśmy, że polecimy dużym Airbusem 330 z międzylądowaniem właśnie na Maderze.
Odprawa i bramki bezpieczeństwa poszły bardzo szybko, wręcz w biegu. Szybko trafiliśmy pod nasz gate i spokojnie czekaliśmy na lot. Nasz samolot już na nas czekał. Do boardingu ustawiono nas w kilka kolejek. Generalnie kto z przodu a kto z tyłu i dodatkowo, Ci co na Maderę osobno. Okazuje się, że dość sporo osób leciało tak jak my.
Wszystko poszło o czasie i wkrótce byliśmy w powietrzu. Z Lizbony na Maderę jest około 900 km, lot trwał trochę ponad godzinę. Dostaliśmy jakiś mały poczęstunek, kawę i sok.
Lotnisko na Maderze uznawane jest za jedno z najciekawszych i najniebezpieczniejszych lotnisk świata. Wydarte morzu, fragment pasa startowego stojącego na palach niczym nie osłonięty od strony wody, czyni go pierwszą atrakcją na jaką natrafia przylatujący turysta.
My siadamy gładko, bez przygód. Z samolotu musimy wysiąść wszyscy, ale ci co na Maderę do jednego autobus, a ci co dalej do Wenezueli do drugiego.
Po odebraniu bagaży idziemy szukać autobusu do Funchal. Większość turystów już gdzieś zniknęła, rozjechali się taksówkami, albo wypożyczonymi autami. Zresztą sporo osób od razu wypożycza auta na cały pobyt. Jeśli planujecie dużo jeździć po Maderze to może być dobre rozwiązanie. Spodziewałem się na lotnisku większego ruchu, tym czasem pomimo rozmiarów to dość kameralne miejsce.
Znajdujemy miejsce gdzie stoi Aerobus. Bilet kosztuje 8 euro od osoby w dwie strony i taki też kupujemy. Kierowca ma chwilę czasu, wiec idzie na papierosa, a my na kawę.
Tu znajdziecie rozkład jazdy autobusów:
Aerobus z lotniska do Funchal.
Na lotnisku i w autobusie jest wi fi, więc od razu nadajemy w eter że dotarliśmy. Znajomi dostają pierwsze zdjęcia z naszej jazdy do Funchal w czasie rzeczywistym.
Nazwa Funchal pochodzi od kopru (po portugalsku funcho), który w znacznej ilości rośnie na wyspie.
Jesteśmy w sami w autobusie, więc taki kurs za 8 euro na pewno jest nie opłacalny, ale nasz kierowca zadowolony gna przed siebie, nie musi się zatrzymywać na przystankach wie gdzie ma nas dowieźć.
Naszym oczom ukazuje się stolica Madery, amfiteatralnie położone w dole miasto, na zboczach góry.
Kto się naoglądał polskich „romantycznych” komedii albo jakieś seriale z TVN, ten będzie poznawał widoki. Wyspa słynąca z tego, iż zawsze na niej panuje wiosna. Nie ma męczących upałów, a zimą temperatura ma co najmniej kilkanaście stopni. Idealna dla kogoś kto lubi umiarkowany klimat na wakacje. To powoduje, że w przeciwieństwie do turystycznych kurortów, pobyt tutaj wybierają raczej starsi ludzie, nie ma głośnych dyskotek czy knajp. Jest dużo spokojniej, jak w uzdrowisku czy sanatorium. Wieczorem na ulice wychodzą starsze pary elegancko ubrane i udają się na kolacyjki. Po 22:00 zaczyna się robić cicho i w pewnym momencie przed północą wyspa zasypia. Nie słychać dudnienia muzyki, warkotu samochodów czy pokrzykiwania pijanego towarzystwa.
Nasz kierowca wiezie nas prosto do hotelu. Jako, że jesteśmy jedyni zatrzymuje się pod naszym hotelem, pomaga wypakować nam walizkę, żegna się i odjeżdża.
Dorisol – nasz hotel na Maderze, możesz go zarezerwować pod tym linkiem.
Nasz hotel mieści się w dzielnicy hotelowej. Troszkę za samym centrum Funchal. Wybraliśmy go ze względu na cenę, ale też, że miał całkiem niezłe oceny.
Naszym zdaniem to hotel przeznaczony bardziej dla aktywnych turystów, którzy raczej nie będą w nim spędzać całych dni. Bardzo miła i pomocna obsługa. Pokoje bardzo duże, bo nasz miał osobną sypialnię z tarasem, do tego drugi pokój dzienny także z tarasem i kuchnię w pełni wyposażoną, także można by w pełni przygotować obiad. Pokoje są trochę z innej dekady, jak by zostały gdzieś w latach 80 lub początku 90, ale jest czysto i schludnie i do tego w super cenie. Śniadania wliczone do pokoju były bardzo dobre i smaczne, wi fi działa niestety w recepcji i właśnie w okolicach jadalni na 4 piętrze. Basen duży i nie okupowany przez urlopowiczów. Do morza niedaleko, ale Madera ma bardzo ubogie plaże o czym napiszę trochę później.
Obok hotelu jest sporo knajpek, droższych lub tańszych, jest też bardzo duży market, gdzie można kupić dosłownie wszystko. Dział z portugalskimi winami i porto jest naprawdę przygotowany pod turystów.
Po wzmocnieniu się portugalskim winem, ruszamy na pierwsze rozpoznanie okolicy.
Pod naszym hotelem o pełnej godzinie pojawia się darmowy autobus do centrum, korzystamy z tego i po kilku minutach wysiadamy pod pomnikiem Cristiano Ronaldo.
Madera jest miejscem narodzin tego piłkarza, w innej części bardziej przybliżę jego postać i napiszę coś o jego muzeum.
Promenadą idziemy wzdłuż wybrzeża, jest przyjemnie ciepło. Ani gorąco ani zimno.
W samym centrum Funchal trwają przygotowania do procesji bożego ciała. Idąc wzdłuż dywanu z kwiatów dochodzimy do katedry, przed którą stoi pomnik Jana Pawła II, upamiętniający jego pobyt na wyspie. Wrócimy tu jeszcze ale tym czasem udajemy się na wschód starówki.
Szczególnie interesuje nas okolica ulicy Santa Maria. To jedna z najstarszych dzielnic Funchal. To właśnie na tym terenie powstawały pierwsze domy osiedlających się tutaj Portugalczyków. Do niedawna jeszcze zapuszczona w ostatnim czasie przeszła rewitalizację. Spacer wąskimi uliczkami w tej okolicy jest obowiązkowy, zresztą to prawdziwa przyjemność.
Na samej Santa Maria działają liczne galerie, klimatyczne knajpki, wzrok przyciągają drzwi budynków, które w ramach artystycznego projektu zostały pomalowane przez uznanych artystów z całego świata. Niektóre są naprawdę niesamowite. Robimy wszystkim zdjęcia.
Gdzieś na mapie, kilkadziesiąt metrów dalej jest oznaczona na żółto plaża. Chcemy tam koniecznie podejść. Niestety naszym oczom ukazuje się wybetonowany taras pomalowany żółtą farbą. Trochę zawiedzeni wracamy do centrum na procesję.
W czasie naszego spaceru po innej dzielnicy, tutaj trwała żmudna praca, przywieziono olbrzymie ilości kwiatów, i przy pomocy stalowych stelaży ułożono piękne wzory.
Procesja w zasadzie nie różni się od tej widywanej w Polsce. Tak samo w przepięknej oprawie przy orkiestrze i asyście dzieci i dorosłych, ksiądz z monstrancją pod baldachimem idzie w kierunku katedry.
Kilkanaście minut później na ulicach robi się pusto, ale Portugalczycy wybierają dla siebie kwiaty z ułożonego na ziemi dywanu.
Aby przywrócić ruch kołowy pojawia się ekipa sprzątająca, a piękny dywan znika pod olbrzymimi szczotkami.
Do naszego hotelu idziemy na piechotę, na chwilę zatrzymujemy się tylko przy pomniku Elisabeth Amalie Eugenie, księżniczki Bawarii czyli popularnie znanej jako Sissi.
Sissi odwiedziła Maderę dwa razy. Zawsze uchodziła za piękną kobietę, ale swój wygląd okupiła wyrzeczeniami, głodówkami i ćwiczeniami. Dodatkowo trudy bycia cesarzową, musiały ją mocno gnębić, bo na Maderę przyjechał leczyć gruźlicę i depresję. A co najgorsze zmarła po tym jak 10 września 1898 roku w Genewie w Szwajcarii, włoski anarchista Luigie Lucheni, wbił jej pilnik w serce.
Nasz pierwszy dzień na Maderze dobiega końca, przed nami kilka dni odpoczynku. Nie będziemy wstawać na poranne loty, nie będziemy się z niczym ścigać. Odpoczywamy.
Dziękuję za odwiedzenie mojej strony, będzie mi bardzo miło jeśli polubisz ją na Facebooku ;).
Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.